Бадарчин хэсэж, тэнэж явсаар нэгэн баян айлд иржээ. Тэр баяных үзэсгэлэн гоо охинтой юмсанжээ. Бадарчин охинд нь санаархан тэднийд хоног төөрүүлэхээр болж, ажил төрөлд нь тусалж байв гэнэ. Тэгэх зуураа охинд санаагаа хэлбэл цаадах нь төдийлөн дургүйцсэнгүй “Шөнө үхрийн зэлэн дээр уулзъя” гэжээ.

Баярласан бадарчин хүн амьтан унтсан хойно гэрээс сэмээрхэн гарч үхрийн зэлэн дээр очвол баяны охин тэнд ор засаад унтаж байв. Тэрбээр охины өвөрт орж, шууд л үүл борооны явдал эхлэх гэтэл охин дэргэдээ хэвтэж байсан бярууг “хөж” гэж хөөж босготол түүний сүүлнээс уясан нарийхан урхи бадарчны “ичимхийг” урхидан чангаажээ. Аргагүй болсон бадарчин өвдсөндөө ухасхийн босвол бяруу үргэн давхиж гэнэ.

Араас нь бадарчин хөтлөгдөн гүйжээ. Тэр хоёроос үхэр мал үргэх чимээнээр гэрээс хүмүүс гарч “Хүүе, хаая” болоход бадарчин “Баян гуайн надад зүсэлж өгсөн бярууг барьж авах гээд чадахгүй хөөж явна” гэж аргалсан гэдэг.