Өглөө суух ёстой автобусандаа суусан ч буух ёстой газартаа бууж чадсангүй. Бараг хаалганы дэргэд шахуу байсан атал дүүртэл нь чихэлдсэн хүмүүстэй яаж ч хичээгээд зөрж болсонгүй. Шархадны чиглэлээс ажил ирэх хүртэлх гучаад минутанд гутлан дээрээ гишгүүлж, хажуугийн бүсгүйтэй хацраа нийлүүлэх шахан хавчигдаж, өмднийхөө шуумгаар хэдэн ч гутлын шороог арчиж, гадуур явсан бол хамраа чимхээд, зайтайхан зөрөх шивтэр ханхлуулсан ахаас гарах үнэрийг дэргэдээс нь мэдэрч дуниартаж, хавиргаа нудчуулан байж явлаа.

Автобусны кондуктор ч голоор явж чадахаа больсныг харвал яагаад ч мөнгөө бүрэн авч чадахгүй нь ойлгомжтой. Сургуулийн жаалууд доогуур чихэлдэх бөгөөд цүнх нь ард үлдэн хавчуулагдаад урагш тэмүүлэн бүлтэгнэнэ. Тэдэнд суух суудал байтугай барих бариул ч олдохгүй. “Өглөө оройд дандаа ингэж чихэж байх юм”  “урагшаа хойшоо яваад өгөөч, хаалган дээр байгаа хүмүүс чинь орж чадахгүй нь байна” “дараагийн буудалд буух хүмүүс урагшлаарай” “хөөе би бууя, хүнээ буулгачихаад орж ир л дээ” гэх зэргээр бухимдана.

Нэгнийхээ хөл дээр гишгэх, дуу алдтал нь шахсанаас болж явган түргэн хэрүүл уруул автобусанд тасрахгүй. “Би, чи”-гээс эхэлж, “гахай нохой”-гоор үргэлжлэн, “таксиндаа суугаад явахгүй яасан юм, ямар олигтойдоо чи автобусаар явж байгаа юм” гэх зэргээр өндөрлөнө.

“Өглөө, оройн ачаалалтай үеэр нэмж автобус явуулж болдоггүй юм уу. Цаад удирдлагадаа хэлж дамжуулаач” гэж бухимдах үгс, “цагаараа л явж байна” гэх тайлбар ч дуулдана.

Жирэмсэн, настай хүн, бага насны хүүхэдтэй хүнд автобус гэх унаа жинхэнэ шийтгэл. “Автобусаар яв” гэх шинэ хараалын үгийг ч бий болгомоор. Тэдэнд суудал битгий хэл, уначихгүйгээр зуураад явчих зай ч алга. Хэнийг ч буруутай гэхийн аргагүйгээр хүүхдээ эндүүлэх гээгүй л юм бол автобус руу бүү зүглэ гэж зөвлөмөөр. Гэвч байнга таксидаад, машин сэлгээд унаад явчих боломжгүй нь олон, ядарсан, жирэмсэн эмэгтэйчүүд ийм эрсдлийг мэдэж байгаа ч автобусанд багтах гэж зүтгэсээр. Олон олон эцэг эхчүүд, эмээ өвөө нар бяцхан жаалуудаа цэцэрлэгт нь хүргэж өгөх гэж нийтийн тээвэр лүү зүтгэж л явна. Нийтийн тээвэрт нь ингэж багтахгүй байхад заавал долоо хоногийн нэг өдөрт нь автобусаар яв гэсэн дугаарын хязгаарлалт ч зорчигчдын ачааллыг нэмэгдүүлсээр.

Автобусныхаа тоог өглөө оройд ядаж нэмэгдүүлээч, эсвэл ядаж жирэмсэн хүнд дугаарын хязгаарлалт үйлчлэхийг болиулж болохгүй гэж үү.