2006 оны өвөл зутруухан амьдарч байлаа. Мөнгө төгрөг байхгүй ээ зайлуул. Ажил бүтэмж муутай. Автуусны цонхны цанг хуруугаараа хайлуулж тодлоол гудамжаар зөрж буй хүн машааныг завсар зайгүй ажиглана. Хүү 2 настай эхнэр маань 24 настай оюутан. Хадмын байшинд амьдраастай. Айл амьтан гацуураа чимээд л. Бөөн хөөр баяр.
Өдөржин дэмий тэнэхдээ гудамжны чимэглсэн гацуурнаас хэдэн саа маа тууж аваачаад цонхон дээрээ наачхав. Дэлгүүр хоршооны үүд хавиар унасан бэлэгний уутны тасархай, өвлийн өвгөний дүрс мүрсийг түүж авчраад муу бор тоорог байшингийхаа энэ тэнд эв хавгүй өлгөчихсөн. Тэгэхэд би дэлгүүрт “Баян аав, ядуу аав” хэмээх номыг хараад муухай сэтгэлээр унасоон. Ядуу аав гэдэг нь Шагж чи гээд байгаач юм шиг. Баян аав болохоороо тэр номыг уншина гэж бодож билээ.
Палмаастраар цонхон дээрээ өвлийн өвгөн буга энэ тэр зурчихсаан бас. Буга ч гэж ямаа шахуу юм өвгөн ч гэждээ хүнэрхүү л дүрс. Өө бас happy ney year гэж мэгээд биччихсэн.
Хөөрхий манай хань маань анги сургуулийнхаа ёолкнуудаас бултаастай.Удаан хүн гэхэд тэр ёолкнуудаас мангар хурдан бултаастай. Орно энэ тэр ч гэхгүй. Мөнгө байхгүй юм чинь.
Тэр өдөр 12 сарын 29 байсан санагдана. Хүүдээ гацуур засч өгөхсөн гэсэн хүсэлнээс өөр юмгүй. Найз нөхөд хамаатан саднаасаа нэрэлхээд мөнгө төгрөг гуйж чадахгүй ээ. Яагаад ч юм тэр шинэ жилээр бүр юучгүй болчихсон. Хүмүүс эхлээд дэлгүүр орж байхад би эхлээд ломбард орлоо. 2 жилийн өмнө найз охиндоо авч өгсөн ороомбо хэлбэртэй гурвалжин ээмгийг замын турш кармаандаа эмэрч явлаа. Лоомбардны үүдэнд өнөөх ээмгээ гаргаж ирснээ буцаагаад кармаалчхав. Хэн нь ч билээ ломбаарданд тавьсан эд тэр чигээрээ ломбаардных болчих гээд байдаг гэж хэлсэнээс нэг л зориг хүрдэггүй. Зориг юу байхавдээ эхнэрийнхээ ээмгийг гэхээс л гол харлаад байгаан.
Буцаад алхлаа. Монтээл оров. Тухайн үед барьдаг байсан гайгүй дугаараа зарчхав. Мөнгөөрөө хүүдээ ганцхан гацуур аваад харих эсвэл хүнс цуглуулах гэсэн сонголт л байв. Гацуураа аваад хүнс зээлдэг дэлгүүрийн эгчээс хүнс зээлэхүү. Шинэ жил болж байхад ахиад яаж хүнээс юм гуйхавдээ. Ерөөсөө болиё.
Ходоод хүчтэй.Боломжоороо хүнс хоол яваад гэрлүүгээ явлаа. Өглөө хүүдээ гацуур авч ирнэ гээд гарчхаад хоосон очиж байгаадаа сэтгэл өвдөнө.
Гэр маань хэр баргийн хүн очихооргүй холоо хол. Хоёр автуус дамжиж явна.
Гэртээ ирлээ.Хаалгаараа ортой нэээх том хоёр хар гутал үүдэнд байх юм. Муухан цана лугаа хоёр том гутал. За байз хэн ирсэн юм бол гэж бодонгоо гутлаа тайлж байтал хүү маань сантаагийн малгайтай ааваа гээ л гүйгээд ирлээ. Араас нь манай эхнэр миний хамгийн сайн найз чөөгий Болдоо нар гараад ирэв.
Болдоо “пийтко чинь утсаа яачваа чи, өдөржин чамруу залгалаа” гэсээр.
Би “чи чинь хөдөө ажлаар яваагүй юмуу хэзээ гараад ирдэг чөөгий вэ гээл”. Гүй ээ мань өглөө ирлээ. Шууд танайхруу ирэх гээд чамруу утасдаад байдаггүй. Тэр үед мань эр эхнэр аваагүй ахындаа байдаг хөдөө голцуу ажилладаг байсан үе нь л дээ.
Өө манай хоймор өдрийн миний авах гээд чадаагүй гацуурыг засчхаж. Би баярлаад итгэж чаддаггүй.Манай хоёр ч бөөн баяр. Хүү маань нөгөө гацууртайгаа барилдах нь холгүй. Болдоо гацуураас гадна баахан хоол унд тансаг юм бариад ирж. Гэрт маань гэрэл гэгээ баяр хөөр. Би ч Болдоог “Чи гацуур авах бурханлаг санааг хаанаас гаргаваа” гээл. Гуцаадайгаарай санаандгүй явж байгаад танайхыг угаасаа модгүйг чинь мэдээд авцын гэж мэгээд л. Тэр шинэ жилийг найз маань манайд авчирсан юм.