Монгол улсад улстөрийн хариуцлага гэдэг ойлголт устаж үгүйрээд олон арван жил болж байна. Уг чанартаа улстөрийн хариуцлагатай байх зарчимдаа баригдан 1990 онд ардчиллын төлөө хуурай өлсгөлөн зарласан хэсэг нөхдийн өмнө Монгол төрийн толгой бөхийж, иргэнээ хайрласан. Харамсалтай нь түүнээс хойш шударга сонголттой болсон гэх ардчилсан нийгэмд улстөрийн үзэл баримтлалынхаа түвшинд ч хариуцлага алга болжээ. Амин хувийнхаа хүсэл тачаалд баригдаж үзэл баримтлалаасаа урвадаг, дэр нэгтгэсэн амрагаасаа сэтгэл хувирдаг жишиг парламентын энгийн нэгэн үзэгдэл. Ийм шинжийн улстөрчид улс орныхоо хувь заяаг даатгана гэдэг үнэндээ сонголт бус. Гомдогсдоос урвалт үүсдэгийн бодит дүр нь одоогийн МАХН-ын нарийн бичгийн дарга Ж. Сүхбаатар. Тун багахан хугацааны өмнө тэр МАН-ын нарийн бичгийн дарга явсан. Улс төрийн үзэл баримтлалын хувьд нэг чиг баримжаатай учраас МАХН-г сонгосон гэх тайлбар зүүсгэл хийх боловч Ж. Сүхбаатарыг улс төрийн хүрээнд хэн байх вэ? гэдэг МАН-аас хамааралтай байсныг үгүйсгэх аргагүй. Гэтэл түүнд улс төрийн үзлийн хувьд эцэг шиг нь байсан намын бүтэц нь хүссэн албан тушаалыг нь өгч чадсангүй. Гэлээ гээд эцэгтээ гомдсон хүү эцгийнхээ толгойг залгидаг ёс Монголчуудад үгүй. Харин Ж. Сүхбаатар ёс бусаар замнаж, урваач урваачаа сонгов. “Том утгаараа улстөрийн нам гэдэг төр иргэдийг холбох гүүр болдог” хэмээн энэ оны 2-р сард өгсөн ярилцлагандаа дурсах Ж. Сүхбаатарын тайлбарт итгэхэд хүндрэлтэй нөхцөл байдлыг тэр өөрөө бий болгочихсон. Лавтай МАХН хэмээх урваач шарваачдаар бүтцээ бүрдүүлсэн улстөрийн нам, тэртусмаа Ж. Сүхбаатар гэгч амин хувийнхаа хүслийг хангахын тулд төрөлх намаа нулимсан урваачид эх орныхоо ирээдүйг даатгах, олон түмний хувь заяаг чиглүүлэх үүргийг тохооно гэдэг хатуу хэлэхэд сохор сонголт юм.