Анхны юм бvхэн онцгой.

Сэтгэл зvрхийг өвтгөх нь ч бий. Насан туршид дурсагдах нь ч бий. Гэнэн томоогvй, болох болохгvй юм руу дэгдэн харайлгасан болчимгvй хvvхэд нас аа гэж… Тэр vед би дөнгөж 16 нас хvрч байлаа. Тэр маань дээд сургууль хавар нь дvvргээд ирсэн багш тэр дундаа манай анги удирдсан багш байсын. Би ангийн дарга, бvлгийн дарга, бvлгэмийн зөвлөлийн гишvvн, соёлч нөхөрлөлийн ахлагч хирэндээ ангийн “засгийн эрх” миний гарт төвлөрч байсан юм уу даа. Yеийнхэн дундаа “толгой цохих хvv” гэж сэм магтагдан, охидын харцыг татаж, онгироодуу зангийн vр тархинд минь соёолж байсан ч юм уу хэн мэдлээ…

Ийм л нэг хvv сургуулийн 9 дэх намраа, шинэ багштайгаа гирэвшинхэн уулзсан юм. Багш анх ангиа хvлээн авсан өдрөөсөө эхлэн надтай ажил төрлөө зөвлөн, ер нь л ажил амьдралын гараагаа эхлэхдээ намайг тvшсэн ч байж болох юм. Тэгэхэд манай ангийнхан Соёлч нөхөрлөлийн мандат удахгvй авна гээд бөөн ажил… юм юм л бэлдэх гэж багш бид хоёр ангидаа хонох ч удаа тохиолдож л байлаа. Нэгэн шөнө орой болтол бид хоёр самбар гаргах гээд тэр маань яггvй зурна, би ч бас бичих гэж оролдон ангидаа байлаа. Шөнө дундаас хойш нойр хvрч нvд анилдаад хоёулаа ширээнvvд хана руу шахан тавиад тvvний “шуба”-ийг дэвсээд миний хvрмийг нөмрөөд зэрэгцэн хэвтлээ.

Удалгvй намайг хvvхэд ахуйн бөх нойр дийлэн унтаад өгчээ. Гэтэл нойрон дунд… нvvрэн дээр нойтон юм дусах шиг… нvvр илээд ч байх шиг…Бvvр тvvрхэн сэрвэл тэр цээж нvцгэн миний дээрээс нулимс дуслуулан нvvр нvдгvй vнсэж байлаа. Би “Яасан бэ?” гээд өндийх гэтэл хоёр хатуу хөхөөрөө улам ч шахан дарж, зөөлхөн гиншин дуугарч байлаа. Тvvний халуун бvлээн амьсгаа төөнөн, цээжин дээр минь томбойх хоёр сайхан хөх, хашийн өнгөт ангирхан цээж, халуунаар төөнөн озох, энхрийхэн уруул намайг мансууруулж, миний хувьд хvvхэд ахуйн юу ч мэдэхгvй гэнэн хонгор насаа яг энэ агшинд гээж эр хvн болох нь гэдгээ ухаарч, хэдийгээр юу ч мэдэхгvй гэлээ гудамжны гэрэлд тvvний оч мэт гялалзах хархан нvдийг зориг муутай эв дvйгvй vнсвэл…

Гэтэл… гэтэл… юу гээч болсон гээч… Тэрээр улам ч шуналтай тачаангуйгаар vнсэн таалж, миний бvхий л хувцасыг хичнээн энхрийнхэн тайлсныг дvрслэхийн аргагvй. “Чи эмэгтэй хvнийг хайрлаж vзсэн vv” гэж асуусныг нь л сайн санаж, “Хэзээ ч vгvй” хэмээн хариулснаа л бvдэг бадаг төсөөлдөг юм. Энэ бvхэн зvvд шиг vйлдэл болж байх тэр vед багш минь vнсэн озох хайраа огтхон ч таслаагvйг л мэддэг юм. Бид бие биедээ нvцгэн биеэрээ тэврэлдэхvйд би гэдэг амьтан эгчмэд хvvхэн тэр дундаа бие хас нь бvрэн боловсорч гvйцсэн, умдаг суганых нь vс харлан бараантах тэр л ариухан мөртлөө эгдvvцэл төрvvлсэн хvvхнээс ирэх энхрийллийг хvлээн хэвтэхдээ эр хvн болох гэж ядаж яваа “өнөө муугаа” хирэндээ хөөрхөн чангарчихсан, vл мэдэг шингэн зvйл асгарчихсан байхыг сая л мэдлээ.

Тэр бvхий л биеэрээ намайг эзэмдэн авч хаа тааралдсан газраа vнсэн озсоор… Доошилсоор “өнөө муу”-д минь хvрэнгvvтээ vмхэн авч, хөхөн сорох нь байж ядмаар. Намайг бараг ухаан алдан муурч унахын даваан дээр тэр гэнэт ухасхийн босч, миний дээр хөлөө хоёр тийш болгон суунгуут, миний “өнөө муу” маань vсэрхэг зөөлхөн зvйлээр илбэх шиг болсноо халуун бvлээн мөртлөө чийглэг бариухан ер бусын юм руу огцомхон бvлэлтээр орж, би тийм гэхийн аргагvй таашаалыг хvртэж, бас ч тэр хэмжээгээрээ шархиран өвдөх, хорсох хоёр өөрийн эрхгvй жингvйдэн хөвөх мэт болгов. Тэр хөлөө зугуухан жийж, намайг тэвэрсээр эргэхэд би дээр нь гарлаа. Тэр зугуухан умдагаа өргөн гэдсээ татан vл ялиг чичирхийлсэн хөдөлгөөнөөр хайвагнан хөдөлсөөр л би тvvнээс салахгvй гэсэн шиг зvтгэн зvтгэн байтал тийм гэхийн аргагvй амтлаг зvйлийг эдэлчихлээ… Өглөөнөөс нь эхлэн бидэн хоёр бие биенээ эгцлэн харж чадахгvй хэд хонолоо.

Ийм байсаар 4 хоногийн дараа өөрөө ч мэдэлгvй шөнө хагаслан тvvнийхээ амьдардаг айлд очлоо. Тэр минь айлын жижиг өрөөг хөлслөн суудаг байв. Байрны цонхыг тогшин салхивчаар орж бидэн хоёр хvслэн болсон тvvнийхээ сайхныг амсан эдэлсэнсэн. Тvvнээс хойш би тvvндээ бvхнээ зориулан өдөр ч, шөнө ч бололцоо тохиолдох бvрд хөнжилдөө орж, хайрын галдаа шатан шатан хөлсөө асгаруулж, тамираа тасартал жолооддог байлаа. Тэр минь хичнээн vнэнч, халуун янаг тачаангуй байсан юм бэ дээ. Удалгvй хонгорхон зул цэцэг минь, миний хvvхэд ахуй насны гэнэн томоогvйн бэлэг тэмдэг болсон vрийг минь тээж бид цаашид ингэж болохгvйгээ харилцан ойлголцон гол нь тvvнийхээ амьдралыг бодсон хэрэг юм уу даа тэр минь өөр нэг залуутай гэрлэж билээ… Ай хөөрхий, анхны мөртлөө, эгчмэд хvvхний сэтгэлд мөнхөрсөн мартагдашгvй янаглалаа гэж…

– See more at: http://www.khunnu.mn/index.php?view=content&type=item&val=202#sthash.ajU1Suec.dpuf